Boswachter Terschelling anno nu

Beschermde bloemen Terschelling

Een beetje bloemen- en plantenkenner begint te huilen bij het zien van deze foto. Inmiddels begrijpen wij ook waarom. Dankzij boswachter Terschelling. Het was afgelopen zomer, toen we met het gezin door het prachtige natuurgebied de Koegelwieck wandelden. Vlak voor we weer bij het fietspad aankwamen en de bewoonde wereld weer in liepen, plukten we nog snel een paar bloemetjes voor thuis. Nu moeten we erbij vertellen dat wij stadsmensen zijn zonder verstand van flora en fauna. Het verschil tussen een roos en een anjer gaat nog net, maar daarna houdt het al heel snel op.

Leuk voor de mensen thuis

Thuis aangekomen maakten we een fotootje en plaatsten dit op Twitter. Leuk voor de mensen thuis. Het was namelijk een vrij unieke gebeurtenis, die bloemen op tafel. Thuis zetten we zelden bloemen neer, vanuit de efficiënte gedachte: ‘Als we ze niet neerzetten, dan hoeven we ze volgende week ook niet weg te gooien en we zijn toch weinig thuis’. Maar op vakantie hebben we alle tijd en draaien we onze hand niet om voor wat extra afval of schoonmaakwerkzaamheden. We namen plaats op het, inmiddels fleurige, terras, toen de iphone piepte. Een DM-bericht van boswachter Remi Hougee (@remiboswachter) was het. Ik weet niet meer precies wat hij schreef, want het schaamrood steeg direct naar mijn kaken en na het lezen verwijderde ik het bericht direct (wat je niet kunt zien, dat is er niet, dacht ik waarschijnlijk).

Wist je dat de klokjesgentiaan beschermd is?

Hij schreef ongeveer dit: ‘Mooie bloemetjes heb je op tafel, maar eh, wist je dat de klokjesgentiaan beschermd is?’ NEE, dat wist ik niet. Terugbrengen was ook geen optie, maar ik voelde me toch akelig. Boswachter Remi probeerde het nog een beetje gezellig te houden tussen ons door te zeggen dat hij zelf ook erg van bloemen plukken hield, en dat je dat in de meeste gevallen prima kunt doen, maar de boodschap was luid en duidelijk overgekomen. Na 1000 x sorry tegen Boswachter Remi te hebben gezegd, verdiepte ik me in de illegale bloemenpracht voor mijn neus. Het bleek (natuurlijk) echt waar; de klokjesgentiaan is hartstikke beschermd. Hij komt nog wel voor, maar veel minder dan vroeger. Bovendien is het een plantje met bijzondere eigenschappen, wat het schuldgevoel nog eens extra aanwakkerde. Vroeger werd de klokjesgentiaan ingezet bij besmettelijke ziekten en bij insectenbeten en van de blauwe blaadjes werd ook blauwe verf gemaakt. Dit weet ik inmiddels allemaal, dankzij de woorden van boswachter Terschelling. Ik ging namelijk gelijk op zoek naar meer info en er ging een wereld voor me open.

Boswachter Terschelling

Het bleek een taai bloemetje, dat zul je altijd zien. Het bleef zo’n twee weken staan, waardoor ik een paar keer per dag subtiel op mijn fout werd gewezen en op een van die momenten besloot ik dat het minste wat ik kan doen is: andere mensen behoeden voor dezelfde fout. Vandaar dus dit verhaaltje, voor altijd vereeuwigd op internet De beschamende gebeurtenis ligt inmiddels een paar weken achter me, en hier is-ie dan: dit blog. Nogmaals sorry, mensen. Ik zal het nooit meer doen, en ik hoop jullie dus ook niet. Boswachter Remi, bedankt voor de waarschuwing en je vriendelijke toon en ook een compliment. Hoe 2013 is het dat de boswachter niet meer met zijn groene hoedje (met veer) door de natuur heen banjert, maar de natuur gewoon vanachter zijn smartphone beschermt. Dank u, boswachter Terschelling.